W interwencji kryzysowej chodzi o określenie zasobów klienta, jego mechanizmów i sposobów radzenia sobie, które mogą być bezpośrednio przydatne do wyjścia z kryzysu. Zadaniem interwencji jest podejmowanie szybkich, trafnych i najważniejszych decyzji mobilizując do tego potrzebne środki. Interwencja ma służyć przywróceniu stanu równowagi oraz funkcjonowania sprzed kryzysu. Po zakończeniu interwencji kryzysowej następnym potrzebnym krokiem może być psychoterapia.
ŻAŁOBA / BÓL PO STRACIE BLISKIEJ OSOBY
Tradycyjnie żałoba rozumiana jest jako stan smutku, żalu, cierpienia i bólu związanego ze śmiercią osoby bliskiej. Jest naturalną reakcją na trudny fakt, jakim jest utrata bliskiej osoby. Wszyscy rodzimy się z silną potrzebą więzi z drugim człowiekiem. Przez całe życie – „wiążemy się”, darzymy naszych bliskich miłością i jesteśmy przez nich kochani. Jeśli więź zostanie przerwana – czymś naturalnym jest, że odczuwamy cierpienie związane ze stratą. Zwykle jest to cały szereg emocji i uczuć – niewiara że bliska osoba odeszła na zawsze, ból, smutek, rozpacz, tęsknota, lęk, złość, gniew, poczucie winy.
Każdy człowiek przeżywa swoją żałobę w indywidualny sposób, zależy to od charakteru więzi , od osobowości człowieka, jego historii życia i sytuacji obecnej. Zdarzają się sytuacje, że przeżywane w żałobie emocje są bardzo intensywne i mimo wsparcia bliskich osób trudno jest powrócić do stanu równowagi psychicznej i tym samym do codziennych obowiązków. Czasami żałoba uruchamia wcześniejsze urazy, trudne doświadczenia i wtedy profesjonalna pomoc może mieć duże znaczenie.
Doświadczony terapeuta może pomóc przepracować intensywne emocje, zrozumieć ich źródło i pomóc wrócić do stanu równowagi.
Kryzys jako szczególne doświadczenie życiowe często przekracza możliwość samodzielnego poradzenia sobie jednostki. W wielu sytuacjach naturalne zasoby którymi dysponujemy mogą się okazać niewystarczające i jest potrzebna pomoc.
W czasie kryzysu osobę ogarnia nadmierny stres, czyniąc ją niezdolną do prawidłowego funkcjonowania. W miarę narastania sytuacji stresowej zwykłe mechanizmy radzenia sobie nie przynoszą już ulgi, człowiek doświadcza ekstremalnych uczuć lęku, gniewu, żalu, wrogości, bezradności, poczucia wyobcowania wobec siebie, rodziny oraz społeczeństwa. Kryzys pojawia się nagle i nieoczekiwanie, ogarniając całą naszą rzeczywistość, doprowadzając do stanu krytycznego naruszając równowagę, poczucie sensu życia, wyznawane wartości, a także integralność doświadczenia własnej osoby.
Kryzys może być doświadczeniem pozytywnym otwierającym przed człowiekiem nowe perspektywy, natomiast źle rozwiązany kryzys może powodować negatywne skutki w osobowości i życiu człowieka. Sposób rozwiązania zależy zwykle od osobistego reagowania, umiejętności radzenia sobie, ale w znacznej mierze od tego, czy osoba w kryzysie znajdzie pomocną dłoń w swojej bezradności.
W tym czasie człowiek jest niejednokrotnie stawiany przed koniecznością podjęcia jakiejś decyzji. Ekstremalny dyskomfort i lęk zmusza jednostkę do działania zmierzającego do jakiegoś rozwiązania. Kryzysy mogą być wywołane różnymi czynnikami między innymi utratami np. bliskiej osoby z powodu śmierci, rozstania, utraty zdrowia. Mogą go też uruchomić problemy zawodowe, finansowe, kłopoty w rodzinie, problemy natury emocjonalnej, seksualnej, znacząca zmiana sytuacji życiowej, nawet wywołana sukcesem.